Meestal omdat belasting of beweging van
een poot pijn doet. Dat lijkt een logische conclusie maar lang niet
elke diereneigenaar is hiervan overtuigd. Een hele enkele keer omdat
de beweging van een gewricht beperkt is en ook dat kan pijnlijk zijn.
Een aantal weken geleden komt een
mevrouw met haar hond op consult. Hiervoor is ze al een aantal jaren
niet meer met de hond naar de dierenarts gegaan en nu komt ze ook
alleen maar omdat haar dochter zo aandrong.
Het hondje komt duidelijk mank
binnenlopen. Jans belast de linker achterpoot veel minder dan de
rechter en bij het voelen aan de poot is de linker knie een stuk
breder dan de rechter. Bij navraag liep ze een aantal maanden geleden
ineens erg mank met de linker achterpoot maar na een paar dagen werd
het vanzelf weer iets beter. Een aantal weken later werd de
kreupelheid ineens weer iets erger om vanaf dat moment op en af
zichtbaar te zijn. Als Jans opstaat is ze erg stijf maar na een paar
stappen word het weer wat beter. Voor de kenners is dit eigenlijk het
prototype verloop van een gescheurde voorste kruisband.
Ik vraag waarom mevrouw niet eerder
langs is geweest en het antwoord is: “Ja, Jans loopt wel wat mank
maar ze heeft toch geen pijn”. Op mijn vraag waarom ze dat denkt
zegt mevrouw: “Ze piept of jankt toch niet!”.
Ik was al een tijdje bezig met uitleg
en vragen stellen en kreeg het idee dat mevrouw mij eigenlijk maar
een zeur vond. Toen ik haar vroeg waarom zij mank zou lopen het
antwoord was - omdat het pijn doet – brak mijn klomp. Ik gaf aan
dat ik niet begreep dat mensen vaak vinden dat een dier moet janken
of piepen als er sprake is van pijnklachten. Wij lopen toch ook niet
de hele dag “Au” te roepen als we kiespijn hebben. We worden
sacherijnig en trekken ons terug. Dieren reageren op dezelfde manier.
Mevrouw begreep het niet. Na wat
aandringen dat Jans toch wel minimaal een pijnstiller en
ontstekingsremmer nodig had wilde ze die wel proberen. Met het oog op
de toekomst zou ze deze waarschijnlijk levenslang nodig hebben. Echt
overtuigd was ze niet. Jammer, hierna heb ik haar ook niet meer
gezien. Ondertussen strompelt Jans voort en haar baasje vindt dat dat
gewoon bij het ouder worden hoort. Ik hoop dat haar dochter het toch
nog een keer probeert.
Zelf baal ik er van dat ik door mijn
provocerende opmerkingen uit boosheid over de domheid van haar baasje
Jans niet meer kan helpen. Volgende keer in elk geval rustig blijven
en die domheid van sommige baasjes dan maar accepteren.
Maar dan blijft de vraag: mag je als
dierenarts een eigenaar duidelijk te kennen geven dat je zijn/haar
handelswijze afkeurt? Je loopt wel het risico dat ze je adviezen
negeren en wellicht zelfs niet meer terugkomen. Is het dier ook niet
mee geholpen.