Ik vraag me af waarom dierenartsen steeds weer aangevallen worden als ze een redelijke vergoeding voor hun diensten vragen. Als de Nederlandse huisdierenbezitter van mening is dat hun dierenbezit door de dierenarts financieel mogelijk gemaakt moet worden dan zou het toch een taak zijn van de overheid om de dierenarts van subsidie te voorzien? Alleen zo kan deze voor een geringe vergoeding of wellicht zelfs gratis dieren helpen.
Zolang dit niet gebeurt zal iemand de 6 tot 8 jaar die een dierenarts er over doet om zijn studie af te ronden moeten betalen. Dat betekent 6 tot 8 jaar voorzien in levensonderhoud en het collegegeld. Toch al snel zo'n 100.000 euro (gedeeltelijk wordt dit nu door de overheid via studiefinanciering gedaan maar hier is stevig in gekort). Aan het eind van de studie blijft de net afgestudeerde dan met een fikse studieschuld achter. Ook zal iemand de praktijklocatie en inrichting voor zijn rekening moeten nemen. Al snel zo´n 200.000 tot 400.000 euro en dan heb ik het nog niet over de dierenartsassistenten die een salaris verwachten en hun werk niet op vrijwillige basis doen. Al met al een groot financieel risico als er niemand meer is die verwacht voor je diensten te moeten betalen.
Door de grote financiële zorgen en het gebrek aan waardering bij het brede publiek is het percentage dierenartsen dat met een burn-out of erger thuis zit veel groter dan in de gemiddelde beroepsbevolking.
Op dit moment zijn er nog voldoende dierenartsen om aan de vraag te voldoen maar als deze trend zich voortzet kan dit weleens snel gaan veranderen.
